Jeffrey Sparidaans triomfeert op Dutch Open Darts 2025: 3-0 tegen Fatum

Sparidaans domineert finale en verlengt Nederlandse zegereeks

Jeffrey Sparidaans heeft een perfecte weekend bekroond met de titel op de Dutch Open Darts 2025. In de finale liet de 31-jarige Tilburger geen moment los en versloeg hij de ervaren Amerikaan David Fatum met 3-0 in sets. Het was een strakke, volwassen optreden: strak in de triples, nuchter op de dubbels, en precies de rust die je op een finaledag nodig hebt.

Met deze winst is Sparidaans de vierde Nederlander op rij die de Dutch Open pakt. Dat zegt iets over zijn vorm, maar ook over de breedte van het Nederlandse darts. De Dutch Open is al jaren het grootste open dartstoernooi ter wereld, met duizenden inschrijvingen en een loodzwaar schema waarin je van ochtend tot avond scherp moet blijven. Wie hier wint, heeft meer gedaan dan alleen een paar mooie legs gooien; je overleeft marathonsessies, wisselende tegenstanders en de druk van een kolkend podium.

Voor Sparidaans komt de timing opvallend goed. Hij verloor onlangs zijn PDC Tour Card, iets wat veel spelers mentaal raakt. In plaats van te blijven hangen, koos hij voor aanval: terug naar de WDF, ritme pakken, wedstrijden winnen. Dat hij nu meteen de Dutch Open naar zijn hand zet, onderstreept zijn weerbaarheid. Het is zijn zesde WDF-rankingtitel en zijn meest spraakmakende sinds de overstap terug van de PDC-kalender.

Van Jefke tot trofee: loopbaan, stijl en signatuur

Sparidaans – bij velen bekend als ‘Jefke’ – speelt sinds 2013 op niveau en bouwde gestaag een cv op. Eerder zegevierde hij op het Czech Open (2015), Swiss Open (2016) en in 2017 zelfs twee keer, bij de England Classic en de Hungarian Classic. In 2018 stond hij op het podium van het BDO World Darts Championship, en in 2023 veroverde hij zijn PDC Tour Card via Q-School door Ronny Huybrechts te kloppen. Het geeft aan hoe vaak hij aan de deur van de absolute top heeft geklopt.

Zijn spel is herkenbaar: rechtshandig, 24-grams MasterDarts in de vingers, en een ritme dat zelden gehaast oogt. Hij stapt het podium op met ‘Enter Sandman’ van Metallica – geen franje, gewoon stevig – en speelt doorgaans met dezelfde nuchterheid. In de finale tegen Fatum leverde dat precies op wat je hoopt: weinig rommellegs, gecontroleerde finishes en geen paniek als een leg even uitloopt. Een straight-sets 3-0 spreekt voor zich: hij had de regie in handen en gaf die niet meer af.

De zege past ook in een bredere lijn: Nederland blijft toonaangevend bij open toernooien. De amateur- en semiprofscene is groot, met lokale competities, SuperLeague-teams en een constante toestroom van talent. Voor spelers als Sparidaans is dat ecosysteem goud waard. Je kunt veel spelen, veel winnen, en de overgang naar grote podia blijft daardoor kleiner. Dat hij nu de Dutch Open pakt, terwijl hij net een tik kreeg met het verlies van zijn Tour Card, is precies zo’n moment waarop die basis het verschil maakt.

Over tegenstander David Fatum valt ook wat te zeggen: een doorgewinterde speler die niet snel schrikt van een groot podium. Toch was het Sparidaans die de toon zette. Hij drukte Fatum vroeg in de partij weg met scorend vermogen en liet de dubbels niet liggen. Fatum kreeg periodes waarin hij moest forceren, en dan is Sparidaans op zijn gevaarlijkst: compact, koel en zonder overbodig risico. Het soort finale dat rustig oogt, maar waarin het verschil juist in details zat.

Voor wie de carrière van Sparidaans wil plaatsen, helpt een korte terugblik. Op een rijtje staan zijn mijlpalen er zo bij:

• WDF-rankingtitels: zes stuks, waaronder Czech Open (2015) en Swiss Open (2016).
• Dubbele klapper in 2017 met zeges in de England Classic en Hungarian Classic.
• BDO World Darts Championship-deelname in 2018.
• PDC Tour Card via Q-School 2023 na winst op Ronny Huybrechts.

De vraag is nu: wat doet deze titel met zijn traject? Een Dutch Open-winst levert niet alleen rankingpunten en prijzengeld op, maar vooral momentum. Toernooiorganisaties kijken naar spelers die presteren op hoge druk, sponsors letten op zichtbaarheid en continuïteit. Sparidaans tikt die vakjes af. Dat hij Willem II-supporter is en via Master Sports Management zijn zaken regelt, laat ook zien dat het plaatje buiten het bord strak staat. Darts is tenslotte topsport én planning.

Het is makkelijk om te zeggen dat hij “terug is”, maar het beeld is genuanceerder. Sparidaans is nooit echt weg geweest; hij heeft alleen een nieuwe route gepakt. De PDC-kalender is meedogenloos, de WDF biedt ruimte om te ademen, te winnen en te bouwen. Voor een speler met zijn ervaring is dat geen stap terug, eerder een strategische bocht. Win je dan meteen de Dutch Open, dan bevestig je dat je plan werkt.

Wat resteert, is nieuwsgierigheid naar de volgende maanden. Pakt hij door op de WDF-tour? Probeert hij later dit jaar weer een Tour Card te veroveren? Beide sporen blijven open. Voor nu telt vooral dat hij in een veld met honderden, zo niet duizenden deelnemers, het langst overeind bleef. En dat hij op de finaledag, wanneer het echt moet, de rust had om het af te maken.

Jeffrey Sparidaans, geboren 8 september 1993 in Tilburg, bewijst nog maar eens dat leeftijd en ervaring in darts perfect samen kunnen gaan. Hij oogt zelfverzekerd, kent zijn wapens en heeft een foul-proof manier om door lange speeldagen te komen. De Dutch Open-titel is geen eindpunt, eerder een startschot voor een nieuwe fase waarin hij de combinatie zoekt van regelmaat, titels en misschien opnieuw een PDC-plek. Voor nu staat er in ieder geval één feit: de beker is binnen en de Nederlandse zegereeks leeft voort.